Selecties

Neus-keel-oren

• Tijdelijke* symptomatische behandeling van pijnlijke orale aften, bij forse hinder.

* als het probleem aanhoudt, is een etiologische diagnose noodzakelijk.

Motivatie

• Het nut en de werkzaamheid van lokale pijnstillende therapie bij orofaryngeale aandoeningen is beperkt (zie 17.4. Orofaryngeale aandoeningen).
• Banale aften genezen spontaan binnen 1 tot 2 weken zonder nood aan behandeling (zie Folia april 2007). Behandeling is dus niet per se noodzakelijk, en wordt vooral toegepast bij frequente en hinderlijke aften.
• Indien de pijn slecht verdragen wordt, vooral als de pijn het vermogen van de oudere patiënt om te eten beïnvloedt, kan een topische toepassing van lidocaïne worden overwogen. Men moet echter vermijden letsels van onduidelijke aard langdurig symptomatisch te behandelen, dit om de diagnose van ernstige aandoeningen niet te vertragen.

Dosering

• Drie tot vier maal per dag de letsels aanstippen.

Voorzorgsmaatregelen voor gebruik

BIJZONDERE VOORZORGEN VOOR OUDEREN

• 2 uur wachten vooraleer te eten of te drinken om verslikken, brandwonden of kwetsuren aan tong of wangen te voorkomen.
• Om het effect zo lokaal mogelijk te houden, wordt de voorkeur gegeven aan een viskeus preparaat van lidocaïne (d.w.z. een gel in plaats van een oplossing).
• Men moet vermijden letsels van onduidelijke aard langdurig symptomatisch te behandelen, dit om de diagnose van ernstige aandoeningen niet te vertragen.

Ongewenste effecten

• Allergische reacties met de esters (en zelden met de amides): vooral lokale reacties; anafylactische reacties zijn zeldzaam. Er is belangrijke kruisovergevoeligheid tussen de esters onderling; tussen de esters en de amiden is er weinig kruisovergevoeligheid.
• (Pseudo)allergische reacties op bewaarmiddelen zoals parabenen en bisulfieten.
• Toxiciteit t.h.v. het centrale zenuwstelsel (agitatie, angst, beven, convulsies) en het cardiovasculaire stelsel (cardiovasculaire collaps, bradycardie, hartgeleidingsstoornissen, hartstilstand): bij overdosering of bij intravasculaire injectie. Ook bij lokaal gebruik op de huid of de mucosa kan overdosering optreden.
• Articaïne: iets frequenter gerapporteerde neurotoxiciteit, waarschijnlijk te wijten aan de hogere concentraties die gebruikt worden.
• Risico van cornealetsels bij contact met de ogen.
• Preparaten met adrenaline: ook hypertensie, aritmieën en angor, vooral bij overdosering of bij intravasculaire injectie.
• Prilocaïne en benzocaïne: ook methemoglobinemie, vooral bij het kind en bij overdosering (aanbrengen op grote oppervlakken of van grote hoeveelheden, te lange applicatieduur).

Interacties

• Ropivacaïne en lidocaïne zijn substraten van CYP1A2 (zie Tabel Ic. in Inl.6.3.). Bupivacaïne, levobupivacaïne en lidocaïne zijn substraten van CYP3A4 (zie Tabel Ic. in Inl.6.3.).

Contra-indicaties

• Preparaten die adrenaline bevatten, zijn gecontra-indiceerd voor anesthesie van organen met een terminale circulatie zoals vingers, tenen, neus, oren en penis, wegens het gevaar voor necrose.

Prijstabel